HRD heeft duidelijke definiering nodig

Human resource development (hrd) heeft een duidelijke definitie nodig. Het belang van hrd neemt toe naarmate organisaties zich van de concurrentie proberen te onderscheiden door hun medewerkers ontwikkelingsperspectieven te bieden. Hrd is namelijk een discipline die zich richt op het ontwikkelen van mensen en organisaties waarbij het werknemerperspectief centraal staat.

Hrd onderscheidt zich op een belangrijk punt van hrm. De kern van hrm is het plaatsen van de juiste mensen op de juiste plek, hrd richt zich op het ontwikkelen van mensen vanuit die plek.

Hrd is een multidisciplinaire wetenschap die zijn inzichten ontleent aan onder andere leerpsychologie, arbeids- en organisatiesociologie, hrm, organisatiekunde, bedrijfskunde, en strategisch management. Deze veelzijdigheid impliceert dus een probleem met de definiering van de discipline. En dat is weer problematisch omdat een vakgebied weinig overlevingskansen heeft zonder een duidelijke identiteit.

Een gangbare definitie moeten luiden: het organiseren van individuele en collectieve leerprocessen gericht op de persoonlijke en professionele ontwikkeling van werknemers alsmede het beter functioneren van de organisatie als geheel.

Organisaties die de werkomgeving onvoldoende inrichten op ontwikkelingsmogelijkheden, innovatievermogen en kennisproductiviteit van hun werknemers, lopen een cruciaal concurrentievoordeel mis. De grote uitdaging waar HRD voor staat is het ontwikkelen van valide en betrouwbare instrumenten die voldoende oog hebben voor de organisatiecontext waarin leerprocessen plaatsvinden.

Wie ontplooiing van werknemers centraal wil stellen, moet inzicht verwerven in de leeractiviteiten die zij in en buiten organisaties ondernemen. Ook moeten organisaties in beeld krijgen welke leermogelijkheden ze zelf (kunnen) bieden. De verwachting is dat elke werknemer een eigen leerweg doormaakt.